SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. Juliusza Ligonia w Świętochłowicach

80813

Książka

W koszyku

oceń

Skucha / Jacek Hugo-Bader. - Warszawa : Agora ; Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2016. - 318, [1] strona ; 22 cm.

Autor

Hugo-Bader Jacek (1957- ). Autor

Forma i typ

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Przynależność kulturowa

Literatura polska

Temat

NSZZ "Solidarność" Kombatanci Opozycja polityczna nielegalna Polska

Gatunek

Reportaż

Dziedzina i ujęcie

Historia Polityka, politologia, administracja publiczna

Wydawca

Warszawa : Agora ; Wołowiec : Wydawnictwo Czarne, 2016.

Symbol UKD

323.25/.26(438) 331.105.44(438) 94(438).083 (047)

Jacek Hugo-Bader przejechał kawał świata, spotkał zachwycających, a czasem strasznych ludzi, ale dopiero teraz opowiada o swojej najbardziej niezwyklej wyprawie, swoim największym życiowym wyzwaniu. Kreśli historię polskiej opozycji przez losy tych, którzy ją tworzyli - Kolumbów rocznik 50. - swoich, jak mówi, najbliższych, sióstr i braci. To ma być jego miłosne epitafium dla tego pokolenia. Co zrobili ze swoim niezwykłym życiem dawni konspiratorzy, których bronią były papier, farba drukarska i powielacze? Żałują, że to nie były karabiny? [Agora ; Wydaw. Czarne, 2016]

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Biblioteka Centralna (Plebiscytowa)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 323 (1 egz.)

Strefa uwag:

Uwaga ogólna

Stanowi 2 tom cyklu. T. 1 pt.: Ćwiara (w przygotowaniu), t. 2 pt.: Refluks (w planie).

Uwaga dotycząca innej dostępnej postaci fizycznej

Dostępne także jako e-book na publio.pl.

Recenzje:

Ta książka zaczyna się od banalnego słoika, zakopanego, zakręconego i skrywającego kartkę papieru a na niej lista tych "tajnych" z adresami zamieszkania, bo gdyby zaszła potrzeba, nagła, to ktoś musi tę listę znać... więc trzeba ją przeczytać i w razie czego połknąć. Papier zawsze musiał być taki, by dało się do połknąć, bo nie można nigdy zostawiać śladów, po niczym... Nawet po tych ludziach, którzy bronili się papierem, (...) powielaczem i farbą drukarską, którzy budowali nową Polskę, nową przyszłość dla siebie i dla potomnych. Oni nie łapali za broń, nie przelewali krwi, nie oddawali życia lecz swój patriotyzm okazywali poprzez walkę ulotkową, nielegalną, wielce ryzykowną.
Hugo-Bader rozmawia z każdym z nich, z kobietami, z mężczyznami ... i nie może sobie tego w głowie poukładać - podobnie zresztą jak i ja - że ci ludzie teraz są wrakami bez niczego. Jest Ewa, umierająca na raka, wyniszczona, jest inna Ewa - kobieta już po zmianie płci, jest Michał, który musiał uzurpować sobie prawo do bycia człowiekiem GODNYM. Są i inni, najczęściej walczący z alkoholizmem, z samotnością, z bezradnością, z byciem na dnie... Nikt się z nimi nie liczy, nie ceni, nie zaprasza na spotkania opiewające ich czyny sprzed lat. Jakby ich działalność była nieważna, miałka, bo nielegalna. Wyciąga się ich podpisane dokumenty z IPN świadczące o zdradzie i macha nimi przed nosem śmiejąc się w twarz- ale czy ktoś dał im czas na wyjaśnienie, na mówienie, na uzewnętrznienie się? Podpis składał każdy w trosce o życie...o swoją rodzinę, z miłości do bliskich...
Życie zawsze miało wartość a IPN wycenia je na zero - do nich należy szacowanie???
„Jedni koledzy w wolnej Polsce błyszczą w polityce, inni robią fortuny, jeszcze inni nie mają co jeść. Wielu robi mniej lub bardziej czyste interesy. Parę osób idzie na emerytury, parę - do kryminału. Raz - za coś, raz - za nic. Parę osób już wie, że zmarnowało życie, zmitrężyli, przebarłożyli dwadzieścia sześć lat, paru chłopaków i parę dziewczyn uważa, że walka o wolność dopiero się zaczyna. Kilkoro kolegów umiera, kilkoro się rozpija, kilkoro rozwodzi, a kilkoro leczy depresję. Niektórzy robili w życiu rzeczy straszne..." niezwykle przejmująca książka, forma reportażu, czasem rozmowy - co boli i rani duszę. Bo żyjemy w Polsce, która jest taka pewnie i dzięki nim... choć chyba inaczej wyobrażali sobie naszą polskość i patriotyzm...